ساختمان‌های مدرن دارای سیستم‌های مکانیکی و کنترل‌های پیچیده‌ای هستند که برای اولویت‌بندی ایمنی، راحتی و بهره‌وری ساکنان طراحی شده‌اند. در حالی که این سیستم ها اغلب به صورت داخلی ارتباط برقرار می کنند، داده های آنها به طور سنتی به دلیل پروتکل های اختصاصی ایزوله شده است. ظهور ساختمان هوشمند به دنبال ایجاد انقلابی در این امر با ایجاد ارتباط یکپارچه بین تمام اجزای ساختمان است
 
با ادغام داده های سیستم های مختلف، مانند شرایط آب و هوایی و سطح گنجایش، ساختمان های هوشمند می توانند عملیات را بهینه کنند. به عنوان مثال، کارخانه های چیلر می توانند با استفاده از داده های دقیق و هم زمان، کارایی را به میزان قابل توجهی افزایش دهند، در حالی که سیستم های روشنایی و خنک کننده را می توان به طور هوشمند بر اساس الگوهای گنجایش تنظیم کرد. این اکوسیستم به هم پیوسته به ساختمان‌ها قدرت می‌دهد تا در عین کاهش هزینه‌های کلی، کارآمدتر، ایمن‌تر و راحت‌تر عمل کنند